Bisikletle Uludağ Zirve Yolculuğu 2013

2011'in Temmuz ayında Uludağ'ın zirvesine iki günlük bir bisiklet yolculuğumuz olmuştu. O zaman bu zorlu yolculuktan büyük zevk almış ve önümüzdeki yıllarda da tekrarlamayı kararlaştırmıştım. 2012'de Gürcistan turundan dolayı  Uludağ'a çıkamamıştım. Bu sene çok önceden tarihi kararlaştırmış turu 2 gece (Kirazlıyayla ve Göllerde) konaklamalı olacak şekilde planlamıştım. 7 Haziran cuma günü iş çıkışı hava Bursa'da yağışlı olmasına rağmen yola çıktım.  Milli Park girişinin alt taraflarında bir yere kamp attım. Macerayı fotoğraflarla anlatmakta fayda var. Fotoğraflar her şeyi size daha iyi anlatacak.

1.Gün(7 Haziran)

 Bursa'yı sel götürürken  Uludağ'ın etekleri günlük güneşlikti.

 Memlekete böyle Ali'ler lazım. Helal olsun Ali ve Ali gibilere.

Kirazlıyayla'ya konacaktım bu gece; ama bu çeşmenin üst tarafı çadır kurmak için son derece müsait.

Kirazlıyayla'ya kadar pedal çevirsem karanlığa kalacaktım. Yarın gündüz gözüyle yolun zevkini çıkara çıkara gitmek varken...

 Önce acıkan karın doyurulur.

2.Gün(8 Haziran)

Ertesi gün sabahın kör vaktinde zirve yoluna düşülür.

Geçerken Uludağ'ın asıl sahiplerini ziyaret etmekte fayda var.

 Fatiha okunup, mekan sahibinden destur alınır.

Yeniden yolda olunur.

 Herkese ücretli olan park bisiklete ücretsizdir.

 Herkese güzel olan yol bisikletliye başka güzeldir.

 Çünkü bisikletli yolun her anını yaşar.

 Plana göre dün akşam konaklayacağım Kirazlıyayla

 Yollar güzeldir

 Bisikletle başka güzeldir.

 Yüksekçe bir noktadan Keşiş Tepe selamlanır.

 Gel de gör gününü der gibi. Nasıl çıkılacak o patika?

Çıkılacak bir şekilde

Özgür atlar diyarı Uludağ

Çıkacağım kapıyı kar mı kapatmış ne?

Bazen soğuk kar sularının aktığı dereler geçilir.

Eriyen kar suları ile su tazelenir.

Henüz erimemiş kar kütleleri yolu keser. Yolun üst tarafından biraz arazi sürüşünden sonra uygun bir yerden geçiş yapılır.

Durum iyi gözükmüyor. Zirveye çıkan kapı kapalı. 

Çıkıştan önce mola verilip güç toplanır.

Çıkabildiğimiz yere kadar çıkarız.

Kapının ağzı. Burayı aşmanın imkanı yok; onun için sağ taraftaki kayalık bölümden çıkacağım.

Zirve'ye daha epey varken nakavt olmuş haldeyiz.

Ben bu noktada iken zirveden dönen 4 arkadaş "Biz buradan kendimizi zor çıkardık; sen bu bisikleti nasıl çıkardın, niye çıkardın dostum? Nedir bu işin sırrı, neden, nasıl yapıyorsun bunu, zor olmuyor mu?" dediler. Ben de "Biraz manyak olmak gerekiyor sanırım, zor ama mümkün." dedim. Dediklerine göre zirvede ve göllerde hiç kimse yokmuş. Oysaki burada 2011'in Temmuzunda epey yürüyüşçü vardı, Göllerde kurulu çadırlar vardı.

Demir atın yükü yüklenir yeniden zirve aşkına yola düşülür.

Zirve yolu taşlık.

Zirveyi yolunda işaret taşlarıyla birlikte ara ara ok işaretleri de var.

Keşiş Tepenin dibinden göllere kadar su yok. Su ihtiyacı olabilecekler için sular bırakılmış.

Bu kar geçişleri oldukça tehlikeli. Ufak bir hatada metrelerce kaymak söz konusu

Kilimli Göl'ün üstünde canavar. En azından zirveye bisikletimi çıkarayım dedim ve zirveye yakın bir noktada yüklerimi indirdim. Bu noktaya kadar bazen kar üstünden bazen kayalıklar üstünden birlikte geldik.

Ama kar yolumu bağladı. Buraya kadar getirebilirsin dostunu dedi. Çok az kalmıştı be. Önümüzdeki yıllarda onu da zirveye çıkaracağıma dair söz verip yola kendim devam ettim.

Zirveden Kilimli Göl ve Karagöl. Arkadaşların dedikleri gibi zirvede ve göllerde kimse yok. Şimdilik buraların sahibi benim.

Zirve yolunda güzeller.

İşte orada zirve. Yol ya kar ya da yar.

Ve zirve 2543 m.

Önce zirve defteri imzalanır.

Sonra Aynalı Göl

Karagöl fotoğraflanır.

Artık dönüş zamanı. Canavarı fazla bekletmeyelim.

Manzara muazzam.

Durup, oturup etrafı seyrediyorum ağzım açık şekilde.

Aşağıya yeni gelen 9-10 kişilik bir grup çadır kurma telaşında gün batarken.

Canavar orada beni bekliyor. Zirvenin dibine kadar geldi ama zirve yapamadı. Ona da yazık. Bulunduğu yerden geri dönerken yaklaşık 10 metrelik kar geçişini geçerken aşağıya doğru taşlık zemine kadar kaydık. Allah'tan alt taraftaki karlar erimişti de kayalık zemin bizi durdurdu. Yoksa ikimiz de Kilimli Göl'ün buzlu sularında soğuk bir duş alacaktık akşam akşam. Ufak sıyrıklarla kazayı atlattık çok şükür. Ayağa kalktık; yükleri indirdiğimiz noktada yükümüzü yüklendik; kaplumbağa gibi yavaş yavaş Kilimli Göl'ün yanına indik; çadırımızı  gölün hemen yanına kurduk. Akşam hava oldukça soğuktu ama tulumun içine girince hiç üşümedim, hatta sıcaktan darlanıp uyandım bir ara.

3.Gün(9 Haziran)

Sabah çok erken kalktım ve en sağda dün kaydığımız yeri fotoğrafladım.

Fotoğraf çekmek için yukarılara doğru tırmanmaya başladım.

Dağcı adayı arkadaşlardan da kalkanlar var. Bu arkadaşlar DATO(Dağcılık ve ve Tırmanış Okulu) bünyesinde son eğitim tırmanışı için gelmişler. Gelirken kar üstünde izlerimizi görmüşler. Bir kaçı bisiklet izi diye tahminde bulunmuş ama çoğunluğu bu şartlarda bisikletin buraya çıkabilmesi mümkün değil deyip ne olduğuna anlam verememişler.

Dün buraya inerken bir sis çökmüştü, şimdi hava açık ve iyi fotoğraf için daha iyisi olamaz.

Aşağıda çadırın göldeki yansımasını çeken arkadaşımız avdayken avlanıyor.

Kilimli Göl

Kilimli Göl seyir ve fotoğraf noktası

Kilimli Göl

Yok böyle bir güzellik. Gölde hala buz parçaları var.

Göl içindeki kurbağalar hala çok sessiz. Buradan anlıyoruz ki bahar henüz buraya gelmemiş.

86 yıldızlı otelim.

Kilimli Göl kenarında, hem de bana ait.

Ben oyalanırken dağcı adayları toparlanıp yola çıktılar.

Ben de onlardan sonra fazla durmadım. Pılımı pırtımı toplayıp sallandım yola düştüm. Hedef Alaçam Köyü üzerinden Bursa

Karagöl

Karagöl'ün yüzeyi tamamen buzla kaplı.

Bana neden bu yolun yolcusu olduğum sorulur çoğu zaman.

Bu yol beni bulutların üzerine çıkarır da ondan...

Bu yol bana yapabileceklerimi gösterir.

Bu yol sabrı, basit yaşamayı, mütevazi olmayı öğretir.

Bu yol mücadeleyi öğretir; muhakeme yeteneğimi geliştirir.

Bu yol güzelliklerini cömertçe gösterir.

Bazende gıcıklık yapar. Bu noktada yine yolum kesildi. Ne yapacağım hakkında biraz düşünüyorum.

Tek çıkar yol, kar kütlesinin üst tarafından geçmek; bu da yüklü bisikletle mümkün değil. Yükleri indirip önce yükümü,

sonra da bisikleti taşıyorum.

Yük yüklendiğine göre işlem tamam. Taşımaktan çok gocunmuyorum da bu yük indirme, bindirme işi beni bezdiriyor. Yolumun erimemiş kar kütleleri tarafından fazla kesilmesini istemiyorum artık. Bir de neden temmuzda ya da ağustosta gelmem ki buraya diye kendi kendime söyleniyorum.

Ama çok geçmeden köşeyi dönünce yine yolum kesiiliyor.

Bu sefer yük indirip, kaldırmakla uğraşamam. Dere boyu aşağıdaki çoban barınağına kadar zor da olsa inerim. Oradan ana yola çıkan bir patika var.

Aşağıya inince kar sularından ikimiz de nemalanıp, soluklanıyoruz.

Buralara henüz bahar gelmediği için çoban barınağının kapısı henüz açılmamış. 

Burasını geçmek kolay oluyor bizim için.

Bir süre soğuk suların şırıltısını dinliyoruz.

Bazen manzarayı yatarak seyrediyoruz.

Önde yola taşlar yuvarlanmış, ilerisi yine kapalı.

Çok şükür ki burada kar kütlesinin kenarından rahatça gidebileceğimiz kadar düzgün arazi.

Ucu yola çıkıyorsa bu tünel de bir alternatif. 

Buradan ayrıldıktan sonra yolda traktör izine benzeyen yeni izler gördüm. Demekki buraya kadar traktör geldiğine göre yolun bundan sonrası açık diye düşünüp sevinirken...

Hoppalaaaa yine kapalı burası. Bu traktör nasıl geldi o zaman oraya? Buradan geçmediğine göre. Dur bir dakika yukarıda bir yol var. Oradan gidip ana yola bir yerlerden inmiş olmalı

Geriye dönüp traktörün yola indiği yeri buluyorum. 

Evet buradan inmiş. Aynı izler burada da var.

Traktör yolunu takip edip ana yola ulaştım.

Artık ağaçların arasında devam ediyor yolculuğum.

Uludağ Milli Parkı Alaçam girişi

Alaçam Köyü'ne inerken

Alaçam Köyü'ne inerken
Değerlendirme

Uludağ'a çıkmak zor, Uludağ'dan inmek başka zor. Temmuzda zordu, Haziranda kardan dolayı daha zor oldu. İlk defa çıkacaklar Temmuzdan önce çıkmasınlar. Ben daha önce göllerden Orhaniye Köyü'ne inmiştim. Göllerden Alaçam Köyü'ne inen yol nispeten daha düzgün.

Zirve Yolculuğu Yol Haritası

Şunu daha büyük bir haritada görüntüle: Uludağ Zirve Yolculuğu 2013